Wereldverteldag: Het haasje in de maan

Vandaag 20 maart is het wereldverteldag. De dag waarop wereldwijd, 24 uur lang verhalen worden verteld. Op deze dag begint de lente op het noordelijke halfrond en wordt het herfst in het zuiden. Als de ene helft van de wereld nog slaapt, is de andere helft van de wereld al aan het vertellen. Het vertellen van verhalen, wereldwijd, rondom eenzelfde thema, verbindt mensen met elkaar. Het thema van de wereldverteldag 2019 is mythes en legendes.
Het haasje in de maan is een Tibetaans volkslegende over het ontstaan van de maanvlekken. In deze traditionele volkslegende is een haas bereid zich totaal op te offeren voor iemand die voedsel nodig heeft. Als dank wordt zijn beeltenis op de maan vereeuwigd.
Het haasje in de maan
In een van zijn vele voorgaande levens, werd de toekomstige Boeddha geboren in het dierenrijk als haas. Wonend op zijn rustige plekje in het bos had de haas vriendschap gesloten met een otter, een aap en een jakhals. Zowel de haas als zijn drie vrienden hadden een hoge staat van bewustzijn bereikt. Het was op een van de vastendagen dat het haasje zei: “Wij moeten geen voedsel tot ons nemen. Maar als iemand ons vraagt om voedsel, dan moeten we geven wat we hebben.”
Diezelfde dag ving de otter een grote vis, de jakhals had een stuk vlees gevonden en de aap had in een mangoboom prachtige vruchten geplukt. Alleen de haas zat in zijn hol te piekeren. Hij had enkel hard gras dat niemand verder lustte. Dus besloot hij zijn eigen lichaam te geven als iemand daarom vroeg.
Op dat moment zat Indra (de godin van mededogen) op zijn goddelijke troon, en weende om zoveel mededogen van de haas. Hij besloot de haas op de proef te stellen.
Indra veranderde zichzelf in een Brahmaan en ging naar de otter om voedsel te vragen. Zonder aarzeling gaf de otter zijn mooie vis weg. Toen de Brahmaan bij de jakhals en de aap om voedsel vroeg, gaven ook zij hun vlees en fruit weg. Tot slot ging de Brahmaan naar de haas en zei: “Beste haas, heb jij wellicht enig voedsel over voor mij?” De haas was buitengewoon blij een ander blij te kunnen maken. “Verzamel wat hout om een vuur te maken en vertel me wanneer het goed brandt.”
Indra deed wat de haas gezegd had, en toen het vuur goed brandde sprong de haas, de toekomstige Boeddha, in het vuur. Een groot gevoel van gelukzaligheid vulde zijn hart. Groot was echter zijn verbazing toen hij bemerkte dat het vuur helemaal niet heet was. “Wat heeft dit te betekenen, waarom verbrand ik niet?” vroeg de haas aan de Brahmaan. Toen vertelde Indra wie hij werkelijk was en dat hij de edelmoedigheid en mededogen van de haas op de proef wilde stellen.
“Dat had niet gehoeven,” reageerde het haasje, “wie mij ook op de proef zou stellen, niemand zou mij erop kunnen betrappen dat ik iets met tegenzin zou geven, zelfs niet als het om mijn eigen lichaam ging.”
Indra was verbaasd over zoveel wijsheid. Hij pakte een berg en kneep die uit, en met het sap tekende Indra een haasje op de maan. Hetzelfde haasje is nu nog steeds te zien. Toen keerde Indra terug naar de hemel en het haasje keerde ongedeerd terug naar zijn plek in het bos.

WERELDVERTELDAG:
Wereldverteldag is ontstaan in Zweden. Op 20 maart 1991 werd in Zweden een “Alla berättares dag” (vertellersdag) georganiseerd. Die dag werd daarna jaarlijks herhaald op initiatief van een aantal enthousiaste vertellers in verschillende delen van het land. In 1997 volgde Australië. In Mexico en andere Zuid-Amerikaanse landen was 20 maart al eerder uitgeroepen tot ‘National Day of Storytellers’.
In 2002 vond ook in Europa uitbreiding plaats van het evenement. Het werd vanuit Zweden verspreid over Noorwegen, Denemarken, Finland en Letland. In 2003 sloot onder andere Canada aan en het evenement kreeg wereldwijd bekendheid als ‘World Storytelling Day’. Vanaf dat moment is het aantal deelnemende landen en vertellers steeds verder gegroeid. Lees meer op www.wereldverteldag.nl

Afbeelding top: Seal Chanthaburi, Transferred from th:ภาพ:Seal_Chanthaburi.png, scanned from the book ตราประจำจังหวัด “Provincial Seals”, published by the Fine Arts Department of Thailand, 1999. The Fine Arts Department designs and produces most provincial seals, including this one, and is presumed to be the copyright holder thereof for 50 years from date of first publication.

Bronnen:
https://www.beleven.org/verhaal/het_haasje_in_de_maan