Sikyong: Tibet is geen deel van China

President van de Central Tibetan Administration, Dr Lobsang Sangay beantwoordde verschillende vragen van de pers, waaronder Asian Age Newspaper, Samvadh Sindhi Newspaper, Law and Business Review, Buddhist Times, en de Sunday Guardian Newspaper.

De meest gangbare opvatting is dat de “Tibet Autonomous Region” (TAR), de Tibetaanse Autonome Regio, onderdeel is van de is van de People’s Republic of China. Men zou de discussie uit de jaren vijftig en zestig van de 20e eeuw in ogenschouw moeten nemen, aldus Lobsang Sangay. Er waren heel wat grote Indiase leiders zoals Sardar Patel die veel wijsheid inbrachten, met een vooruitziende blik. De dreigende uitbreidingsplannen waar nu over gesproken wordt, kwamen toen al ter sprake. Nu is het Tibet, straks zijn wij aan de beurt. En dat is waar het nu dus om draait. Zestig jaar later is het nog niet te laat om je uit te spreken. Maar zeg dan niet dat Tibet een deel is van China.

Al in een verdrag uit de negende eeuw, dat in 821 getekend werd, staat duidelijk dat Tibetanen hun geluk zullen vinden in Tibet en Chinezen in China. Dit verdrag werd getekend door de vertegenwoordiger van de Chinese keizer en de vertegenwoordiger van de Tibetaanse koning. Sindsdien heeft Tibet zijn eigen rechtssysteem, belastingstelsel, munteenheid. Tot de bezetting van Tibet in 1959 gebruikten we onze eigen munteenheid, vertelde de Sikyong, ons eigen postsysteem. Tibet was onafhankelijk. Onder de bezetting van China, beweert de Chinese regering dat de soevereiniteit en territoriale integriteit niet onderhandelbaar zijn. Met dat in gedachten pleiten we voor daadwerkelijke onafhankelijkheid en autonomie binnen China. Dat is de Middle Way Approach. Dit moet de onderdrukking van het Tibetaanse volk opheffen.

We zoeken autonomie onder de Chinese wet, we vragen niet om complete onafhankelijkheid.

De Sikyong verklaart het Ahimsa volgens Ghandi te volgen. Als je de geschriften van Ghandi leest, zie je dat hij beïnvloed is door het Boeddhisme. Ahimsa is een universele term geworden. Het wordt geassocieerd met geweldloosheid.
Wij willen de term niet kapen, het blijft het Ahimsa van Ghandi. Als boeddhist, is de geweldloosheid die we uitdragen een boeddhistische geweldloosheid. Dit is onderdeel van het  Thank you India- programma, alsdus Sangay.

India en China zijn de twee dichtstbevolkte landen ter wereld. Wat betreft Tibet, willen we de relatie met India goed houden. En India is gebaad bij een goede verstandhouding met alle buren inclusief China. India moet wel voorzichtig zijn. En met Nepal zijn er ook issues.
De Chinese invloed op de Nepalese regering groeit.

Dus de buren van India staan onder grote Chinese invloed. Daarom vertel ik India natuurlijk op te passen, aldus de Sikyong. Zestig jaar geleden verloren wij ons land: we willen dit niet met andere landen zien gebeuren.

Technisch gezien zijn we vluchtelingen, aldus dr. Sangay. We doen het relatief gezien best goed en daar hebben we India voor te danken; onderwijs, huisvesting. Wat willen we dan nog meer? Nou misschien een beetje, als gast kunnen we hopen op iets meer in politiek opzicht.
India kan Tibet weer op de agenda zetten.

Sinds 22 januari jl. Verblijft de Sikyong in Brussel om met verschillende hoogwaardigheidsbekleders te spreken.

Op de derde dag van zijn bezoek aan België ontmoette dr. Lobsang Sangay de Tibet Interest Group (TIG) bij het Europese parlement. De bijeenkomst werd voorgezeten door Thomas Mann, lid van het Europese parlement en voorzitter van de Tibet Interest Group. Dr. Sangay bedankte de leden van het Europese parlement die kortgeleden voor de resolutie hebben gestemd  betreffende de onmiddelijke en onvoorwaardelijke vrijlating van de Tibetaanse monnik Choekyi en taalactivist Tashi Wangchuk.

Dr. Sangay nodigde de aanwezige parlementsleden uit voor de World Parliamentarians Convention on Tibet, die in april gehouden zal worden in New Delhi.